Splinter over long covid, Q-koorts, chronische lyme en ME

Zoönosen zoals corona, covid-19
‘Doordat de natuur verstoord is geraakt en door de intensieve veehouderij, neemt de kans op pandemieën en andere uitbraken van besmettelijke ziekten toe. Het beschermen van de natuur helpt de kans op toekomstige pandemieën te reduceren en is daarmee een vorm van preventieve gezondheidszorg met een grotere veiligheid en economische stabiliteit wereldwijd tot gevolg.’
  
‘Van dier op mens overdraagbare ziekten zijn zoönosen, zoals corona/covid-19, maar ook vogelgriep, de ziekte van Lyme, Q-koorts, toxoplasmose en salmonella. De bedreiging van de volksgezondheid door zoönosen en de potentiële ontwrichting van de samenleving en de economie kan na corona niemand meer onderschatten. Ongeveer twee derde van de verwekkers van infectieziekten is afkomstig van dieren. Splinter wil alles op alles zetten om toekomstige pandemieën te voorkomen, door onze omgang met wilde dieren en de natuur te verbeteren. Verstoringen van de natuur die kunnen leiden tot zoönotische infectieziekten moeten worden tegengegaan.’
 
‘De Nederlandse overheid moet zich voor de volgende zaken inzetten om toekomstige zoönosen te helpen voorkomen:
 

• De handel in wilde dieren wordt verboden en Nederland maakt zich in Europa en internationaal sterk om deze handel tegen te gaan, evenals de markten met en consumptie van wilde dieren waarbij een hoog risico gelopen wordt.

 

• Er moeten maatregelen opgesteld worden voor de instandhouding van natuur. Niet alleen in Nederland, maar wereldwijd. Schadelijke veranderingen in de natuur, zoals verlies van leefgebieden van wilde dieren, moeten worden tegengegaan en aangepakt: stop ontbossing ten behoeve van bijvoorbeeld onze biomassacentrales, de productie van veevoer en palmolie.

 

• Nederland moet bijdragen aan het op veilige manier voldoen aan de voedingsbehoeften van armen op het platteland in ontwikkelingslanden, met name wanneer gemeenschappen afhankelijk zijn van wilde dieren voor eiwitten.

 

• De vraag naar en de consumptie van risicovolle wilde dieren moet wereldwijd worden uitgebannen.

 

• Er komt een verbod op gemengde boerderijen waar pluimvee en varkens op één boerderij leven om de kans op het ontstaan van zoönosen te verlagen.

 

• Geef Nederlandse boeren optimaal de mogelijkheid om succesvol om te schakelen naar natuurinclusieve, duurzame en kleinschalige veehouderij. We hoeven echt niet de slager en melkboer van de wereld te zijn om onze boeren een fatsoenlijke boterham te laten verdienen, integendeel. Schaalvergroting is niet de oplossing, het is het probleem.

 

• De minister van Volksgezondheid en/of Medische Zorg informeert de Tweede Kamer actief en periodiek over mogelijke nieuwe dreigingen en de acties die daarop genomen worden om potentiële verspreiding van nieuwe zoönosen te voorkomen of in te dammen.’

 
Postinfectieuze ziekten zoals Longcovid en ME/CVS
‘Postinfectieuze ziekten zijn te lang onder de radar gebleven van de volksgezondheid. Pas in de coronapandemie lijkt er mondjesmaat ruchtbaarheid aan postinfectieuze ziekten te worden gegeven, mede door de komst van longcovid en het post-covidsyndroom. De parallellen van postinfectieuze ziekten zijn groot. Overeenkomsten kunnen zijn: uitputting, concentratiestoornissen, cognitieve stoornissen en/of spierverslapping. Maar elke postinfectieuze aandoening lijkt zijn eigen kenmerk te hebben. De bevindingen suggereren dat er consequent bij een deel van de besmette groep langdurige klachten blijven bestaan welke deels invaliderend werken voor burgers. Mensen met langdurige klachten hebben veel te lang geen aandacht gehad.’
 
‘Vanuit de coronapandemie lijkt nu de grootste groep mensen met langdurige klachten te ontstaan, namelijk long covid of het postcovidsyndroom. Door gebrek aan preventie maar ook door gebrek aan communicatie zal deze groep alleen maar blijven groeien binnen alle leeftijden. Splinter blijft zich inzetten opdat deze mensen gezien worden. Ze verdienen het om onderdeel te zijn van de maatschappij. Daarom zetten wij ons in voor langdurige investeringen in biomedische wetenschap om de ziekte te doorgronden. Daarnaast is het van belang dat het al veel eerder beloofde kenniscentrum nu echt van de grond gaat komen.’
 
‘Mensen met Postcovid moeten toegang hebben tot effectieve diagnostiek, behandeling en revalidatie. De impact van het huidige gebrek aan herkenning en begrip van postinfectieuze ziekten is te groot. Toch zijn er alleen al honderdduizenden volwassen en kinderen met longcovid, laat staan met andere postinfectieuze ziekten. Bij zulke grote aantallen is, naast het persoonlijk leed, ook de volksgezondheid in gevaar.’
 
‘Splinter pleit voor een grootschalige campagne ter bewustwording van deze ziekten maar ook hoe wij als maatschappij elkaar kunnen helpen ter voorkoming van de overdracht van infectieziekten.’
 
‘Splinter vindt dat zorgpersoneel, in de breedste zin van het woord, maar ook andere beroepsgroepen die hebben moeten doorwerken tijdens de pandemie, extreem veel risico hebben gelopen. Zij moeten hiervoor gecompenseerd worden als ze hierdoor ook ziek zijn geworden. De huidige compensatieregeling is te summier voor de postcovid zorgmedewerkers om recht te doen aan de ziektelast die ze nu moeten dragen. Daarom moet de huidige regeling worden uitgebreid, minder belastend zijn om aan te vragen en ook moet het bedrag worden geïndexeerd. De discussie of het een beroepsziekte is of niet, moet worden gestopt. Het is een beroepsziekte en vraagt om een eigen protocol ter bescherming van de zorgmedewerker.’
                               
Samenleving beter beschermen tegen pandemieën
‘Naast uitbraken van infectieziekten vormt ook de oprukkende antibioticaresistentie een grote bedreiging voor de volksgezondheid: in 2019 konden wereldwijd meer dan 1 miljoen sterfgevallen worden toegeschreven aan resistentieproblemen. Door de manier waarop de medische microbiologie is ingericht en door de samenwerking in de openbare gezondheidszorg heeft Nederland op dit moment zéér lage percentages antibioticaresistentie (ABR) en relatief lage kosten voor diagnostiek. Dat moet behouden blijven en daarom moet er aandacht komen voor de volgende punten:    
 

• Geen concurrentie, maar regionale samenwerking tussen zorginstellingen.
   
• Samenwerking is essentieel als het gaat om het voorkomen en bestrijden van infectieziekten. Samenwerken staat nu echter onder druk door concurrentie in de zorg. Partijen buiten de regio en internationale laboratoria kunnen bestaande gezonde regionale samenwerkingen verstoren. Blijf daarom investeren in regionale samenwerkingsverbanden tussen huisartsen, ziekenhuizen, GGD en laboratoria.

 

• Versterk de bestaande infrastructuur gericht op infectieziekten. Bij een nieuwe pandemische situatie is opschaling van de bestaande infrastructuur effectiever en minder kostbaar dan het creëren van geheel nieuwe infrastructuur. Versterk daarom de huidige manier waarop het bestrijden en voorkomen van infectieziekten in Nederland is georganiseerd. Voorkom dat commerciële marktwerking deze keten verzwakt.

 

• Optimaliseer gegevensuitwisseling. Goede uitwisseling van informatie is cruciaal bij het bestrijden van infectieziekten. Patiënt en medisch specialisten hebben baat bij het delen van gegevens. Zorg dat gegevens beter en privacybestendig kunnen worden gedeeld met alle partijen in de zorg.

 

• Voorkom tekorten van essentiële antibiotica. Tekorten aan antibiotica en andere geneesmiddelen zijn een bedreiging van de patiëntveiligheid. De overheid moet bij de maatregelen om dit groeiende probleem structureel op te lossen, beter luisteren naar de partijen die actief zijn in de praktijk.

 

• De Rijksoverheid neemt de centrale regie. In een bestuurlijk landschap waar iedereen een beetje verantwoordelijk is, voelt niemand zich echt verantwoordelijk en wordt er steeds afgeschoven en gewacht op ‘de ander’. Dat moet afgelopen zijn.

 

• Uitvoerende organisaties van de overheid moeten zich continu door communicatie-experts laten adviseren over de beste crisiscommunicatie. Optimaal communiceren over de te nemen maatregelen moeten opgevolgd worden, zoals: leg uit, neem de burgers mee in de overwegingen en argumenten. Maatregelen staan of vallen bij draagvlak. Gebrekkige communicatie of zelfs tegengestelde maatregelen en adviezen brachten het coronabeleid in gevaar. Er moet geleerd worden van fouten. Heldere strategieën moeten worden bedacht, gestuurd op het maximaal onder controle krijgen van het virus, en er moet perspectief worden geboden op het afbouwen van de opgelegde beperkingen.

 

• In het kader van preventie moet de zorg in een pandemie actief betrokken worden in de bestrijding ervan. Het beleid van de overheid heeft directe gevolgen die voelbaar zijn op de werkvloer. Hierbij moeten ze optimaal gefaciliteerd worden maar ook moet het mogelijk zijn om direct te ‘ontschotten’. In de coronacrisis waren er te veel obstakels om dit mogelijk te maken. Daarbij moet ook de zorg een bijdrage leveren om een ziekte in te dammen, door in te zetten op het voorkomen van zorg in alle gelederen. 

 

• Er wordt proactief voorbereid en proactief gehandeld vanuit het voorzorgsbeginsel. Er komen crisisdraaiboeken voor Rijksoverheid, decentrale overheden en veiligheidsregio’s. Sturen op zorgcapaciteit zorgt ervoor dat de overheid continu achter de feiten aan loopt en steeds te laat is.

 

• Vaccinontwikkeling en vaccinproductie moeten weer een overheidstaak worden. Het Nederlands Staatsbedrijf Intravacc, dat tot voor kort in de uitverkoop stond, ontwikkelt potentieel levensreddende vaccins. Het is in volledig Nederlandse handen. En dat moet zo blijven. Bilthoven Biologicals, gespecialiseerd in vaccinproductie en in volume de grootste vaccinproducent ter wereld, is dankzij tal van verkeerde keuzes van de Nederlandse overheid eigendom van India. Samen met Intravacc vormde dit tot een aantal jaar geleden het toenmalige Nederlands Vaccin Instituut (NVI). Nederland moet alles op alles zetten om de Nederlandse vaccinproductie weer in ere te herstellen.

 

• De parlementaire enquête coronapandemie moet zo spoedig mogelijk doorgang krijgen om op deze manier ook lessen te leren voor de pandemische paraatheid.’